Ooit gehoord van een ninjavia? In het boek Pluk en Pluis. De weg naar terug, kan je er alles over lezen. Mathilde Stein schreef een prachtig verhaal over vriendschap, moed en avontuur.
‘Pluis zit in zijn hok.
Lekker in de zon. Met zijn ogen dicht.
Hij is een beetje aan het dromen.
Hee!
Opeens komt er en wolk voor de zon.
Pluis schrikt wakker.
In de lucht ziet hij een bal.
Een zwarte bal met heel veel haar.
En die haarbal
komt naar hem toe!
Help!’
Zo begint het verhaal over de cavia’s Pluis en Pluk. Pluis de cavia leeft een fijn en rustig leven in zijn hokje. Op een dag wordt er een zwarte harige bal bij hem in zijn hok gezet. Dan is de rust voorbij.
Die harige bal is Pluk. Pluk rent de hele tijd rondjes, eet van de brokjes en drinkt van het water. Pluis is helemaal niet blij met die indringer. En zeker niet als blijkt dat hij nu de aandacht van Aaihand, Kleurhand en Kleinhand met Pluk moet delen. Toch worden Pluk en Pluis goede vrienden. Pluk blijkt een ninjavia te zijn, hij durft zelfs die enge Sis, met hypnose, met de kattenstaar weg te jagen!
Op avontuur
Maar soms is Pluk heel stil, zou hij ergens bang voor zijn? Wat je ook nog moet weten is dit: In de krant las Groothand een artikel: De ring van prinses Miski is gestolen uit het paleis. Maar wat heeft Pluk te maken met de verdwijning van die ring? Pluk bedenkt een plan om de ring weer terug te brengen naar het paleis. Zo komt Pluis voor het eerst buiten het hok, en ze moeten nog veel verder. Pluis houdt eigenlijk niet zo van avontuur maar hij laat zijn vriend Pluk niet alleen gaan. Hij helpt zijn vriend, de ninjavia, op ‘De weg naar terug’. Onderweg krijgen ze te stellen met Boef B., de hoofdhond en de de Anti Ratten Brigade, de A.R.B. Het is maar de vraag of Pluk en Pluis ooit nog veilig thuiskomen.
‘Hé Bro’!
Het is Mathilde Stein gelukt om in een ogenschijnlijk eenvoudig en ook grappig verhaal een diepere laag te verwerken. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Pluis de cavia.
Namen van huisgenoten zoals Groothand en Aaihand bieden mogelijkheid tot eigen verbeelding en invulling. Pluk gebruikt graag ‘stoere’ woorden, zo spreekt hij zijn vriend aan met: ‘Hé Bro’ of ‘Brootje’, en uit hij bij zijn acties kreten als ‘Yihaaaa ninjavia’, deze woorden staan vetgedrukt over de pagina geschreven om ze kracht bij te zetten.
Vriendschap, moed en iets voor een ander over hebben zijn door het verhaal heen geweven zonder dat het moralistisch wordt. Spanning en ontspanning wisselen elkaar goed af. Het is een grappig en spannend boek om in één adem uit te lezen. De korte zinnen met veel witruimte op de pagina maken het boek toegankelijk voor de jonge, sterkere lezer. En hoewel de uitgave kinderen uitnodigt om zelf te lezen, is het taalgebruik ook voor een volwassene prettig (voor) te lezen (vanaf vijf jaar). Op bijna elke pagina staat wel een illustratie, door Mathilde Stein zelf getekend. Deze grappige tekeningen ondersteunen of verduidelijken de tekst, ze zijn echt van toegevoegde waarde. Ze zijn in zwart en hier en daar wat oranje en zien er uit als vlotte schetsjes. Ze geven de sfeer van het verhaal goed weer maar laten ook ruimte voor eigen fantasie.
Met zijn 317 pagina’s is het een lekker dik boek voor liefhebbers van avontuur en echte vriendschap.
Dus: Yihaaa, duik snel in de avonturen van deze caaf-boys!
