Het boek Het wolfje dat geen roedel nodig had van Gaia Willemars en Anouschka Boswijk begint knus in de wolvenroedel waar iedereen altijd alles samen doet. Maar Wolfje zou zo graag eens alleen op stap gaan. Vader Wolf zegt: ‘Wolven gaan niet alleen naar buiten, wolven doen alles samen.’ Wolfje vraagt zich af of er dieren zijn die er wel alleen opuit gaan. Dan vraagt hij zijn brus om met hem mee te gaan, maar die blijft liever bij de roedel. ‘Ik ga op zoek, denkt Wolfje, naar vreemde bossen, naar plekken waar dieren alleen leven.’
Op zijn reis ziet Wolfje verschillende dieren die alleen nadenken, alleen lopen, alleen eten. Hij oefent zelf ook om van alles alleen te doen. Na een tijdje gaat hij terug naar huis om zijn brus over zijn avonturen te vertellen. Nu wil zijn brus wel met hem mee, en onderweg maken ze verschillende vrienden die ook graag willen weten hoe het is om alleen te leven. Ze ontdekken dat het heel leuk kan zijn om alleen iets te ondernemen.
Opvallende vormgeving
Boswijk schilderde de illustraties voor dit boek. Ook de tekst lijkt met penseel naast de tekeningen geschreven. De platen zijn kleurrijk en ogen wat druk. Op een aantal bladzijden zijn bekende boeken en muziekstijlen te ontdekken, maar wel met een grappige twist. Zo ligt daar het boek: Harry Otter en Daten met paarden. Er liggen cd’s van Beeryoncé en Leguaard Cohen. Voor jonge kinderen is het een hele ontdekking dat Het Wolfje dat geen roedel nodig had er ook tussen ligt. En in het wolvenhuis hangen passende teksten aan de muur zoals: Sheep are friends, not food. Eigenlijk zijn de pagina’s zoekplaten waarin je kleine verhaaltjes kunt ontdekken. De dieren hebben allerlei menselijke gewoontes zoals aan tafel eten en fietsen. En ze zien er vaak bijzonder uit, met roze haar of ze dragen hippie-kleding. Het geheel straalt een druk feestelijk leventje uit waarin alles mag en kan.
Het was ontzettend gezellig alleen
“Het is een prentenboek over groepsgevoel, zelfstandigheid en vriendschap.” Zo omschrijven Willemars en Boswijk hun verhaal. Het gaat over steeds meer alleen willen doen en toch niet eenzaam worden.
De tekst geeft veel ruimte om zelf het verhaal aan te vullen met de informatie uit de platen. Bijvoorbeeld: ‘Hij vond: Een sneeuwpanter, een nachtuil, een arend, en een beer.’ Op de illustratie zie je een sneeuwpanter een brief typen, een arend leest een boek, enz. Het boek daagt uit om eens na te denken over wat je zelf graag samen of juist alleen zou willen doen.
Het wolfje dat geen roedel nodig had werd oorspronkelijk gemaakt als cadeautje voor de tweeëndertigste verjaardag van de broer van Willemars. ‘Inmiddels is het uitgewerkt tot een vrolijk gekleurd prentenboek voor de kleinste kinderen en de grootste volwassenen’, zeggen de makers. Het thema ‘zelf-doen’ past in de belevingswereld van een kleuter, maar het thema van dit boek gaat over ‘iets alleen doen’ en over ‘alleen leven’ en dat past misschien beter bij oudere kinderen en/of volwassenen. Daarnaast wordt het woord brus (broertje of zusje) niet nader verklaard in de tekst, de betekenis zal niet voor ieder kind duidelijk zijn. En veel grapjes in de illustraties zijn eigenlijk voor een volwassen publiek.
Schrijfster Willemars debuteerde eerder dit jaar met de roman Eicel. Het wolfje dat geen roedel nodig had is haar eerste kinderboek. Illustratrice Boswijk werkt onder de naam Kopfkino Illustration vanuit haar studio in Amsterdam. Ze gebruikt kleur en wiebelige lijnen om (vaak) maatschappelijke thema’s toegankelijk te maken. Ook voor haar was dit het eerste kinderboek dat ze illustreerde.
