Alle dansers uit ‘De notenkraker’ hebben tijdens hun optreden een eigen mandje in het zijtoneel staan met blaarpleisters, scharen en zelfs flesjes nagellak om ladders in panty’s snel te kunnen oplappen. Het is één van de talrijke details in Licht uit, spot aan. Het boek geeft een overzicht van wat er zoal komt kijken bij de uitvoering van een ballet, toegespitst op ‘De notenkraker’ in de beroemde choreografie van Sir Peter Wright. Die voorstelling was voor het eerst te zien in 1984 in het Royal Opera House en wordt nog steeds gedanst.
Licht uit, spot aan! is een tour backstage en uiteindelijk op het podium zelf. De huiskat van het Royal Opera House, Figaro, leidt de lezer rond. Hij probeert met woordgrapjes spanning in het boek te brengen: ‘We hebben nog maar een halfuur voor het doek opgaat, dus er is geen tijd voor muizenissen. Kom miauw mee!’. Dat is nogal gezocht, want veel spanning krijgt het boek niet. Het is vooral een waterval van allerlei feitjes. Toch is het interessant voor kinderen die geïnteresseerd zijn in ballet en zich waarschijnlijk niet realiseren wat er allemaal bij een voorstelling komt kijken. In tien hoofdstukken leidt Figaro de lezer door de kostuumafdeling, de pruikenmakerij, de spitzenkamer, de decorafdeling, de rekwisietenruimte, de wapenkamer, de balletstudie, de bewaarplaats van de kostuums, de repetitieruimte, de kleedkamer, de orkestbak, het toneel en tenslotte de voorstelling zelf. Aan het eind is een hoofdstuk opgenomen over wat je kunt doen als je zin hebt om later op ballet te gaan en een woordenlijst van termen die in het boek zijn gebruikt. Elk hoofdstuk beslaat steeds twee pagina’s met tekstblokjes van een paar zinnen en vooral veel kleurige illustraties van Lauren O’Hara, die ook decorontwerpster is. Wie de teksten schreef is niet duidelijk. Als auteur wordt slechts de Engelse uitgever (Thames & Hudson Ltd) vermeld.
Konijn met konijnenoren
In het hoofdstuk over de kostuumafdeling kom je bijvoorbeeld te weten dat de tutu van de Suikerboonfee uit het ballet uit liefst negen lagen tule bestaat en die van de sneeuwvlokken zeven. In het pruikenhoofdstuk wordt verteld van welk materiaal pruiken worden gemaakt en hoe ze hun vorm krijgen, maar daar staan dan ineens weer overbodige stukjes in als ‘De pruik van het Witte Konijn [uit Alice in Wonderland] heeft de vorm van een paar konijnenoren’. De tekst blijft niet bij ‘De notenkraker’: er worden verspreid door het boek (naast Alice hiervoor) ook voorbeelden genoemd uit heel andere producties zoals ‘Hánsel und Gretel’, ‘De toverfluit’ en ‘Carmen’. Soms worden die er met de haren bijgesleept om iets spannends te kunnen vertellen zoals dat voor het vervoer van alle decors voor ‘Der Ring des Nibelungen’ 21 vrachtwagens nodig waren. Al die andere namen van voorstellingen betreffen producties die ooit te zien waren in het Royal Opera House. Daardoor krijg je (alleen als volwassene?) het idee dat Licht uit, spot aan! meer een pr-boekje voor dit operahuis is dan een inwijding in de wereld van het ballet. Dat er 21 vrachtwagens nodig zijn voor alle decors zal op kinderen ongetwijfeld indruk maken, maar moet je er dan niet bij vertellen dat ‘Der Ring’ uit vier delen bestaat met een gezamenlijke lengte van ongeveer twintig uur.?
Licht uit, spot aan! waaiert alle kanten op. Het boek had beter beperkt kunnen blijven tot ballet.
