![Het zal je maar gebeuren: begin je het lezen net onder de knie te krijgen, heb je zin in een leuk boek, pak je De PandaBand en gaat het in de eerste zin al helemaal mis! Tenminste, dat zegt schrijver Saša Stanišić zelf na die eerste zin van maar liefst zeven regels: ‘Nee, nee, dat is niet goed! Ten eerste: veel te lange zin. Ten tweede: waarom zou een panda, die ook nog eens in China woont, Peter heten? […] Ten derde: een panda woont helemaal niet samen met andere panda’s.’ Zo begint op een buitengewoon ongebruikelijke manier een buitengewoon vrolijk boek over panda’s en muziek. De tekst zit vol humor en als dat nog niet genoeg is, word je wel blij van de illustraties van Günter Jakobs.](https://jong.literairnederland.nl/wp-content/uploads/2023/05/550x792-2-150x216.jpg "De PandaBand")
![[...]Dat planten met elkaar in contact staan en elkaars gedrag beïnvloeden krijgt pas vrij recent wetenschappelijke aandacht. Wat voorheen als wat zweverig geklets gold, zoals dat planten reageren op muziek, krijgt nu serieuze aandacht.
[...]
Geen wonder dat het verschijnsel nu ook in non-fictie jeugdliteratuur wordt beschreven. Zoals in het kleurrijke De taal van planten van Helena Haraštová en Darya Beklemesheva.
[...]
De taal van planten spreekt aan. Het laat je geboeider om je heen kijken.](https://jong.literairnederland.nl/wp-content/uploads/2023/04/550x601-150x163.jpg "De taal van planten")
Cornelia Funke (1958) geldt als een van de bekendste kinderboekenauteurs van Duitsland en is ook een van de best verkopende. In Riddermoed en drakenbloed biedt ze vijf door Django Mathijsen naar het Nederlands omgezette korte verhalen met een ridderthematiek. Funke gebruikt een beproefd recept door te spelen met de clichés van het genre. Ze laat […]
Cornelia Funke (1958) geldt als een van de bekendste kinderboekenauteurs van Duitsland en is ook een van de best verkopende. In Riddermoed en drakenbloed biedt ze vijf door Django Mathijsen naar het Nederlands omgezette korte verhalen met een ridderthematiek. Funke gebruikt een beproefd recept door te spelen met de clichés van het genre. Ze laat zien dat riddergevechten in de kern onzin zijn en dat ook de traditionele genderverhoudingen inzake ridderlijkheid bespottelijk zijn.
