Alan Gratz

Vier jongeren, drie rampen, twee graden

In de ‘Noot van de auteur’ achterin het boek Twee graden legt de Amerikaanse schrijver Alan Gratz vol overtuiging en bevlogen uit dat zijn boek een antwoord is op de vraag wat hij kan doen om aandacht te vestigen op de klimaatverandering. Het boek wordt daarmee meer dan een jeugdroman, het is ook een pamflet. Gratz geeft aan dat hij voor zijn verhaal helaas kon kiezen uit oneindig veel catastrofale gevolgen van oneindig veel natuurrampen op talloze locaties. Verwoestende natuurbranden woeden op vele continenten, zoals ook het leefgebied van dieren op plekken in de hele wereld wordt bedreigd. Orkanen, overstromingen, cyclonen, ‘regenbommen’ en andere extreme weersomstandigheden hebben de afgelopen jaren mensen overal op de wereld in gevaar gebracht.

Wie gooit de laatste granaat?

door Joke Aartsen

‘De ene granaat is voor de Amerikaanse monsters die jullie familie willen vermoorden. En als jullie zoveel mogelijk Amerikanen hebben gedood, dan gebruik je de andere granaat om jezelf te doden.’ De toon is gezet in De laatste granaat van de Amerikaanse schrijver Alan Gratz. De bijna veertienjarige Hideki van Okiwana krijgt deze les mee in het eerste hoofdstuk, als hij zich aansluit bij het korps ‘Bloed en IJzer’. Die les vormt de opmaat voor een jeugdroman met veel oorlogsgeweld en gruwelijkheden die gelukkig meerdere lagen bevat.