Net als de Dikke en de Dunne, Bassie en Adriaan of Snip en Snap zijn slungeleend Sjon en verenbol Don een sterk duo dat werkt volgens het principe aangever en ontvanger. Samen zijn ze slim en praktisch of dom en onhandig. Ze maken grapjes, of stellen onhandige vragen en dat werkt vertederend.
Dit derde deel, Don en Sjon en de zeven pissebedden, volgt op Die kleine is Don, de lange is Sjon en Don en Sjon brengen geluk. Deze reeks grappige, spannende en rijk geïllustreerde boeken voor beginnende lezers is verschenen in de serie Tijgerlezen van Querido.
De titel, Don en Sjon en de zeven pissebedden, is wel degelijk een verwijzing naar Sneeuwwitje en de zeven dwergen, want in het eerste verhaaltje leest Sjon een boek, Sneeuwwitje en de zeven hondjes.
‘De zeven dwergen, bedoel je.’
‘Nee, nee, dit is het vervolg,’ legt Sjon uit. ‘Sneeuwwitje is getrouwd met de prins, ze hebben heel veel kinderen en zeven hondjes.’
Eigen logica
Vervolgens gaat Don wandelen en mijmert over Sneeuwwitje die zeven hondjes moet uitlaten. Hij komt kabouter Baardje tegen, die een van de zeven dwergen kent, Grumpie. Grumpie is al 350 jaar en wordt snel boos. Ze gaan bij de oude kabouter op bezoek en die wordt inderdaad boos als Sjon vertelt van Sneeuwwitje en de zeven hondjes. Hij schopt ze de deur uit.
In het volgende verhaal, De kikkerprins scheert Baardje zijn baard af, maar heet dan niet ineens snorretje. Het sprookje blijft het thema. Don en Sjon gaan met Baardje op zoek naar een als kikker betoverde prins. Ze vinden wel een kikker, maar die is geen prins. Ook hier is de vrolijke toon leuk. De verhaaltjes lijken wat rommelig, van de hak op de tak springend, maar jonge kinderen zullen er met hun verbeelding ongetwijfeld hun eigen logica aan verbinden, bovendien is de humor verfrissend.
Pissebedden
In het laatste verhaaltje, komt de familie pissebed – heerlijk woord voor kinderen – aan bod. Ze wonen onder een steen op een vochtige plek. Don en Sjon gaan bij ze op bezoek, maar het waait en het duo heeft het maar koud. De kinderen pissebed maken muziek en gaan dansen, Don en Sjon kunnen er niet echt van genieten. Ze bibberen en horen de muziek niet goed. ‘Don en Sjon spitsen hun oren. De piepkleine instrumentjes maken een heel zacht geluidje. Eigenlijk horen ze vooral de wind die door de bomen ruist.’
Ze besluiten op een windstille dag terug te komen. Een beetje een nachtkaarseffect, want Don en Sjon hadden ook met de kinderen pissebed kunnen meedansen om warm te worden?
Dat gezegd hebbend, de avonturen van Don en Sjon zijn lichtvoetig en leuk geïllustreerd door Catharina Valkx zelf. Iedere bladzijde bevat een frisse illustratie in lichte tonen, die de verhaaltjes mooi ondersteunen. Don en Sjon lopend, pratend, lachend, denkend, verbaasd kijkend, komen echt tot leven en gedragen zich als echte vrienden die om elkaar geven.
De verhalen zijn niet moralistisch, de onderwerpen lijken een beetje willekeurig gekozen, toch nodigt deze serie jonge kinderen uit om zelf met lezen te beginnen.
