Op dit moment is de Veluwe in het nieuws omdat de wolf daar weer woont. Dat is best eng, maar lang niet zo angstaanjagend als de aanwezigheid van de Mosman op de Veluwe. Dit is een man wiens leven zo is misgelopen dat hij zich in het bos heeft teruggetrokken en lijkt op te zijn gegaan in mos. Nog steeds is hij woedend om wat er allemaal is gebeurd en koestert hij wraakgevoelens tegenover elke jongen die hij tegenkomt. En laat nou net de vijftienjarige Matteo in datzelfde bos ronddwalen…
Matteo is ook boos. Eigenlijk al sinds zijn moeder op zijn vijfde naar Afrika is vertrokken om daar te werken. Hij is boos op haar, op zijn saaie vader en op de klas die hem pest. Hij heeft een uitlaatklep voor zijn gevoelens gevonden in het tekenen. Maar hij maakt geen gewone tekeningen, hij tekent gewelddadige taferelen. Niemand komt er goed vanaf in zijn fantasie, de ledematen en bloedspetters vliegen er in het rond.
Matteo
Wanneer zijn vader de zorgvuldig geheimgehouden tekeningen vindt, ziet Matteo nog maar één oplossing: weglopen van alles. Als hij op schoolkamp naar de Veluwe gaat, verdwijnt hij daar in het bos.
Tijdens de eerste nacht slaat de bliksem in in een boom, die vervolgens in brand vliegt. Daarbij wordt ook een vossenhol geraakt. Er is maar één vossenjong dat overleeft. Matteo probeert voor het kleine vosje, dat hij Remi noemt, te zorgen. Tot zijn verrassing volgt het vosje hem overal. Voor het eerst in zijn leven voelt hij echte vriendschap… voor een diertje.
Maar ondertussen loopt in de buurt van Matteo de Mosman rond. Nog bozer dan Matteo, boos op de wereld, boos op zichzelf, en uit op wraak. Hij ziet Matteo als een indringer in zijn gebied en dat kan hij niet ongestraft laten…
De Mosman
Het is een spannend verhaal, dat vlot wordt verteld. Het is een zogenaamde Kluitman-novelle, ‘niet dik, wel spannend’. Het verhaal over Matteo wordt afgewisseld met het verhaal over de Mosman. De Mosman vertelt over zichzelf in de ik-vorm en deze hoofdstukken zijn schuin gedrukt. Langzaam kom je erachter waarom hij zo boos is.
Hier en daar vind je wat onwaarschijnlijkheden, zoals de wederzijdse vriendschap tussen het vosje en Matteo. Dat lijkt wat ver gezocht, maar het gaat natuurlijk vooral om de liefde die Matteo voor het vosje voelt. Dat is een mooi gegeven. Verder is de onontdekte aanwezigheid van de Mosman in het bos ook niet erg geloofwaardig in een tamelijk klein gebied als de Veluwe. Vooral niet omdat hij al meerdere kinderen schrik heeft aangejaagd.
De titel is een opmerkelijke keuze, want hoeveel kinderen weten wat een ‘slipjacht’ is? Daarom zoekt Matteo het woord waarschijnlijk ook op, op zijn telefoon in de bus op weg naar de Veluwe. Slipjacht is een vossenjacht, maar dan alleen de jacht op de geur van een vos en niet op een echte vos. De reden voor deze titelkeuze is natuurlijk in het verhaal te vinden.
Het verhaal is niet alleen maar een thriller, het bevat een psychologische schets van een eenzame boze puber. Deze probeert met zijn gevoelens om te gaan door als er iets ergs gebeurt, iets nóg ergers te tekenen. Hij is boos dat zijn moeder weg is gegaan, maar ook bang dat het zijn eigen schuld is.
Over schuldgevoel wordt iets moois gezegd in het boek: als je je schuldig voelt over iets wat jou is overkomen of aangedaan, geeft dat je een ‘gevoel van macht’ alsof jij invloed had op het gebeurde.
Aan thema’s geen gebrek: aan bod komen pesten, eenzaamheid, verlaten worden, gezinsverhoudingen, schuldgevoel, wraak, geweld, vriendschap en de natuur. Dat is behoorlijk veel voor een dun boek! Slipjacht is niet dik maar wel spannend en heeft lekker veel inhoud.
