Jaco Jacobs is een gevierd schrijver van kinderboeken die zich afspelen in zijn geboorteland Zuid-Afrika. Na zijn veel bekroonde boek Een mooie dag om in een boom te klimmen ligt nu Dingen die ik niet over schapen wist in de boekhandel. Alweer zo’n prachtige, tot de verbeelding sprekende titel die zichzelf helemaal waarmaakt.
Misdaad en straf
Luan is een hangpuber. Samen met zijn twee vrienden Ryan en Div zoeken zij de grenzen van het betamelijke op. Deze keer hebben zij het zo bont gemaakt dat zij van school gestuurd dreigen te worden. Zijn vader is des duivels en moet, als advocaat, al zijn juridische vaardigheden uit de kast halen om dit onheil te voorkomen. Besloten wordt Luan voor straf een poosje op vakantie te sturen met zijn oma, zodat hij een tijdje weg is uit zijn vriendenkring. Weg is zijn vooruitzicht van ‘lekker uitslapen, playstation spelen, films kijken en chillen met vrienden’! Smalend beziet Luan zijn vader en past hem in in zijn leefwereld door hem sarcastisch te betitelen als superheld met superkracht. ‘Ta-daa! De Grote Regelaar.’ Zelf ziet hij zich als Captain Kopdicht, die besluit niets meer te zeggen onder het motto ontleend aan Amerikaanse politieseries: ‘Je hebt het recht om te zwijgen. Alles wat je zegt kan en zal tegen je worden gebruikt’.
Don Quichot en Sancho Panza
Zijn oma kent hij eigenlijk nauwelijks. Als zij hem komt halen, is de spanning tussen haar en zijn vader voelbaar. Zij past totaal niet in zijn vaders keurig geregelde wereld. Als Luan met zijn oma in de auto zit, een oude, vuile gele Land Rover, maakt zij hem meteen duidelijk dat hij niet moet proberen rottigheid met haar uit te halen. Zij weet immers hoe het is met 14-jarige pubers. Anders kan hij meteen wel naar huis gaan. Luan zegt niets en knikt. Hij besluit zich erbij neer te leggen. En daar gaan ze, op weg naar onbekende verten. Oma blijkt verzot te zijn op fotograferen van windmolens. Luan mag haar daarbij helpen. Volgens haar heeft elke windmolen een verhaal te vertellen als je maar lang genoeg stil bent om te luisteren. Luan zit zijn chagrijn te verbijten en denkt dat oma niet goed bij haar hoofd is. Zij doet hem denken aan een rare ridder uit een tekenfilm die rondzwierf op zijn paard en windmolens aanviel in de veronderstelling dat het vijanden waren. Gek mens, die oma. Als zij maar niet denkt dat hij haar hulpje is. Als hij onderweg ergens op een parkeerterrein bij een supermarkt in contact komt met Lana, een aardig meisje, dat hem ook heeft opgemerkt, begint hij langzaam maar zeker te ontdooien en stopt hij met mokken over het verleden. Hij gaat weer praten en vooruit kijken, het avontuur tegemoet. Hij komt steeds meer te weten over oma en over haar beweegredenen om windmolens te fotograferen. Hem wordt ook duidelijk wat de achtergrond is van de ijzige verhouding tussen zijn vader en oma en door welk groot verdriet oma wordt voortgedreven. Hij raakt verliefd op Lana en heeft er alles voor over om haar voor zich te winnen, zelfs het stelen van een schaap. Oma wordt zijn maatje en steunt Luan in zijn strijd om het hart van Lana. Hij leert ook zichzelf steeds beter kennen en begrijpt dat hij verantwoordelijkheid moet nemen voor zijn eigen daden. Kortom, Luan begint volwassen te worden.
Een spannend boek dat aanzet tot het stellen van vragen
In dit prachtige verhaal komen veel grote thema’s uit het leven aan de orde in een hartstochtelijk en spannend avontuur. In de fraaie compositie worden telkens kleine visjes uitgeworpen om de nieuwsgierigheid van de lezer te prikkelen. Die vraagt zich af: Waar gaat dit naartoe? Pas aan het eind komen alle draadjes samen en bereiken ontroering en bevrediging hun hoogtepunt. Oma en Luan vinden elkaar in hun zoektocht naar geluk en liefde en durven daarbij af te wijken van de gebaande paden. Jacobs maakt duidelijk dat dit zoeken voor iedereen hetzelfde is, voor jong en oud. Het boek geeft ook aanzetten tot vragen over Zuid-Afrika. In het leven van oma heeft de strijd tegen de apartheid natuurlijk een rol gespeeld. Jacobs vervalt hier gelukkig niet in vervelende historische uitweidingen, maar vertelt net voldoende om de nieuwsgierigheid te prikkelen en zo een aanzet te geven tot het stellen van vragen. Ditzelfde geldt voor andere aspecten van het leven in Zuid-Afrika. Het verhaal speelt zich bijvoorbeeld af in Bloemfontein. Waar ligt dit eigenlijk precies en wat een vreemde naam? Je zou kunnen zeggen dat Jacobs de lezer in zijn boek meeneemt op een prachtige, avontuurlijke reis vol emoties, die een heleboel vragen oproept en daardoor aanzet tot reflectie.
