Jonge Oogst week 22 – 2023 Young Adult
Thuis draag ik bij me
Thuis draag ik bij me gaat over de drie Syrische tieners Wassim, Laila en Romeo die rond 2016 hun land ontvluchten. Ze leren elkaar kennen in Turkije als ze op het punt staan in een rubberboot naar Griekenland te stappen. Daar ontstaat een bijzondere vriendschap tussen de drie die niet weten wat hen te wachten staat. In hun nieuwe toekomst wacht hen een moeilijk integratieproces in een volkomen vreemd land, waarbij het niet makkelijk blijkt hun verleden achter zich te laten.
Dit boek is fictie, maar voor de protagonisten een harde werkelijkheid. De schrijfster leerde in 2018 drie gevluchte Syrische jongeren kennen. Ze heeft veel onderzoek gedaan voor ze deze roman schreef, reisde naar Syrië, Libanon, Turkije, Griekenland en legde zelf de vluchtroute af.
Het boek is geschreven vanuit de drie perspectieven van de hoofdpersonen en geeft daardoor inzicht in verschillende achtergronden, onzekerheden, gedachtes en twijfels. Het is een gruwelijk en gruwelijk actueel thema dat toegankelijk wordt beschreven.
Ik wens je het allerbeste
Auteur Mason Deaver identificeert zichzelf als non-binair en gebruikt de voornaamwoorden hen/hun. Hoofdpersoon Ben de Backer uit Ik wens je het allerbeste is ook non-binair. Als hen ten langen leste uit de kast komt bij hun ouders, mag hen vertrekken: Ben wordt het huis uitgegooid. Ten einde raad belt hen zus Hannah. Ben heeft haar al tien jaar niet gezien, maar is er gelukkig welkom.
Ben vertelt alleen Hannah, haar vriend Thomas en een therapeut over zijn non-binairzijn. Er breekt een moeilijke tijd voor hen aan met paniekaanvallen en angsten. Uiteindelijk durft Ben op zijn nieuwe school meer en meer henzelf te zijn bij vrienden en met name bij Nathan Allan. Nathan is een grappige en charismatische leerling. Hij besluit Ben onder zijn hoede te nemen. De vriendschap tussen Ben en Nathan groeit, hun gevoelens voor elkaar veranderen en er lijkt uiteindelijk een kans op een gelukkiger nieuw leven.
Het boek behandelt belangrijke thema’s als genderidentiteit, vooroordelen, vertrouwen, familie, vriendschap en verliefdheid in de vorm van een coming-out liefdesverhaal.
Naar IJzland
Uitgangspunt in de nieuwe YA-roman van de Belgische schrijfster Karen Curé is een vervuild België dat geplaagd wordt door klimaatellende: stormen en overstromingen. Het gaat nu eens niet om de gevolgen van het klimaatprobleem in een land ver van hier, maar in onze eigen contreien. Ondanks een uitreisverbod ontvluchten de hoofdpersonen Zaza en Mirko hun land. Ze komen terecht in IJsland en moeten daar hun weg zien te vinden. Hoe doe je dat in een land waar je niemand kent en ook de gebruiken niet?
Maar de nood is hoog, lees maar:
‘Het is een groot risico, Mirko.’ Ik schreeuwde het hem toe, maar Mirko bleef er rustig bij. ‘Hier blijven is ook een risico, Zaza.’
Mirko heeft een punt. Het leven in België is onhoudbaar geworden; de bodem ademt giftige stoffen uit en het stormalarm gaat om de haverklap af. In sommige straten trekt het water zelfs niet meer weg. Ik loop voortdurend met rubberlaarzen aan. Mijn tenen zijn net verschrompelde champignons. Mirko is niet de enige die de illegale tocht wil ondernemen. Toch wil ik niet dat hij vertrekt. Niet hij.’
