Probeer het maar eens, een recensie schrijven over Ik kleur van jou, de nieuwste dichtbundel van schrijver en illustrator Milja Praagman, en dan niet de woorden zachtheid en lief gebruiken. Knap als het je lukt. Net als in Magneetje, Praagmans debuutbundel, is het struikelen over de liefheid. En dat verveelt helemaal nergens.
Veel zeggen met weinig woorden, dat is wat poëzie doorgaans is. Als er dan ook nog met taal wordt gespeeld, is het echt een feestje. In gedichten over onder meer verliefd zijn, slapen en de angst om te vragen of je mee mag spelen op het schoolplein, laat Praagman nog maar eens zien dat ze die kunsten verstaat.
Schoonheid
Neem Twijfelmoed, waarvan de titel al van een schoonheid is die verraadt dat alle liefheid in Praagmans werk nooit flauw of voorspelbaar wordt.
Warme melk waar je
een ei door roert
ogen die vrienden willen
worden met het donker.
Langzaam moeten ze
aan elkaar wennen
als twee mensen die elkaar
graag zouden willen kennen.
Ritmische regels
Twee zinnen verdeeld over acht ritmische regels die je ook nog eens aan het denken zetten. Maakt hier een grootouder misschien warme melk klaar met daar doorheen geroerd een rauw ei (en lekker een schepje suiker)? Is het een traktatie voor een kind dat de slaap niet kan vatten? En wat is dan de twijfel? Kan ik me in dit huis met zijn onbekende geluiden prettig voelen als ik moet gaan slapen? Heb ik de moed om mijn heimwee in de ogen te kijken? Wie moeten er dan aan elkaar wennen en waarom?
Illustraties die veel vertellen
Praagman illustreert zowel verhalen van anderen als eigen prentenboeken. Voor Omdat ik je zo graag zie ontving ze in 2017 een Zilveren Penseel. Voor de Kinderboekenweek 2018 maakte ze het prentenboek Kom erbij. In 2021 verscheen Magneetje, waarin elk gedicht vergezeld gaat van een illustratie die heel wat vertelt, net als in Ik kleur van jou.
Vreselijk verliefd
De pauw bij het titelgedicht Ik kleur van jou tekent met het blauw van de veren kleurrijk af tegen een pikzwarte achtergrond. De illustratie laat zien hoe het kan voelen als je – zoals het gedicht vertelt – op een onverwacht moment degene ziet op wie je zo vreselijk verliefd bent. Je kleurt zo enorm dat het wel móet opvallen, terwijl je liever onder een steen zou kruipen, zo zenuwachtig ben je ineens. Een mooi beeld, de pauw die straalt en tegelijk zijn pootjes onzeker naar binnen heeft gedraaid. En dan met een gezichtsuitdrukking waarmee het dier zich lijkt te verontschuldigen.
Menselijke emoties
Ik kleur van jou lijkt in wel meer opzichten op Praagmans debuutbundel. Er zijn opnieuw negentien gedichten. Die zijn allemaal voorzien van een twee pagina’s tellende illustratie van een dier of twee dieren samen, passend bij het onderwerp dat vaak over menselijke emoties gaat. De vormgeving is weer van Nanja Toebak en in lijn met die van de vorige bundel. Storend? Welnee. Praagmans poëzie en prenten raken. Of zoals het motto voorin zegt (afkomstig uit Het boek van alle dingen van Guus Kuijer): Je bent sterk omdat je lief bent.
Graven als een mol
Dat de ik in een gedicht ook automatisch de dichter is, mag je nooit zomaar aannemen. Maar in het geval van Praagman is het wel te hopen dat de ik die in Fluisterriviertje als een mol naar een schat heeft gegraven, de dichter is. hoe diep ik ook groef / ik vond nergens wat.
Tot ik ging graven in mijn denken
en een fluisterriviertje vond
zacht stromen er nu gedichten
uit mijn vingers en mijn mond.
Hopelijk komt Praagmans fluisterrivier nooit droog te staan.
