‘Ik ben de Dood.
Zoals het
Leven leven is
ben ik de dood.’
Zo begint het verhaal Jij en de Dood, geschreven door Elisabeth Helland Larsen en geïllustreerd door Marine Schneider. De vertaling van Alicja Gescinka leest als een filosofisch gedicht. De Dood fietst door een dromerig landschap en neemt mensen en dieren met zich mee. Ze kan overal zomaar verschijnen, op zee, tijdens het slapen of spelen, ’s morgens of ’s avonds of in de nacht. Soms zijn mensen bang om met haar mee te gaan, maar voor de Dood kun je je niet verstoppen. Het meest komt ze bij mensen met rimpels, die het langst geleefd hebben. Maar soms zijn het kinderen of zelfs een baby. Iedereen krijgt op een dag bezoek van de Dood. Zij maakt plaats voor nieuwe dromen, nieuw leven. Want Leven en Dood, die horen bij elkaar. Alles heeft een begin en een einde. En voor wie bang is: ‘Heb lief! Liefde gaat niet dood, zelfs niet wanneer ze Dood ontmoet.’
Een meisje met bloemen in het haar
Schneider maakte dromerige, lieflijke tekeningen bij het verhaal. Ze scheppen een prachtig beeld. De Dood is een meisje op een fiets, ze heeft bloemen in haar haar. Ze draagt een zwarte jurk en lijkt hier en daar ook op een vogel. Ze zweeft op een schommel en strooit bloemen in het rond, of ze dobbert in een bootje in een lichtblauwe zee. Op alle prenten is veel natuur te zien, vogels, dieren, bomen, insecten, bloemen. Leven leren we kennen als een bruin-roze meisje. Leven en Dood, ze horen bij elkaar.
Schneider is illustrator en auteur, ze woont en werkt in Brussel en debuteerde met een eerdere samenwerking met Helland Larsen met het boek Het Leven en jij.
Gedicht of verhaal? Of allebei?
Helland Larsen schreef dit verhaal in het Noors, oorspronkelijke titel is Jeg er Doden. Door haar werk met kinderen weet ze een gevoelig onderwerp als dood toch begrijpelijk te maken. Zowel angst voor de dood, acceptatie en troost worden bespreekbaar. De Pools-Vlaamse vertaalster Gescinka is erin geslaagd de poëzie en filosofie in de tekst te behouden. Op elke pagina vind je korte strofen onder elkaar, wat ruimte schept voor overpeinzingen.
Een boek voor jong en oud
Het verhaal sluit aan bij het magisch denken van jonge kinderen. De Dood als een lief meisje dat je komt halen. Maar ook de volwassen lezer zal hier en daar een traantje wegpinken en zich getroost voelen door dit verhaal over dood, angst, liefde en leven. Een boek om vaak te herlezen om steeds een ander gevoel of gedachte bij dood en leven te ervaren en te verwerken. Hoe vaker je dit boek leest, hoe mooier het wordt.
‘Ik ben de Dood,
een deel van het leven,
een deel van de liefde,
een deel van jou.’
